Św. Michał Archanioł

Mi-cha-el znaczy „Któż jak Bóg”. Z tymi słowami Archanioł Michał, rozpalony miłością Boga, rzucił się do walki z Lucyferem i zbuntowanymi aniołami. Jego świętość w chwili próby i walki były niezrównane. Współpracując z łaską Bożą, wysłużył sobie nie tylko szczęście wieczne, ale i nowe łaski i dary, przez które stał się najpiękniejszym, najpotężniejszym i najprzedniejszym pomiędzy wszystkimi aniołami.

Biblia kilkakrotnie wspomina o św. Michale Archaniele:

Księga Daniela 10,13
„Powiedział więc do mnie: «Nie bój się, Danielu! Od pierwszego bowiem dnia, kiedy starałeś się usilnie zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane; ja zaś przybyłem z powodu twoich słów. Lecz książę królestwa Persów sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni. Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt. Pozostawiłem go tam przy królach Persów.”

Księga Daniela 12,1
„W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia:
ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze.”

List św. Judy
„Gdy zaś archanioł Michał tocząc rozprawę z diabłem spierał się o ciało Mojżesza, nie odważył się rzucić wyroku bluźnierczego, ale powiedział: «Pan niech cię skarci!»*.”

Apokalipsa 12
„Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna.
I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów- a na głowach jego siedem diademów. I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię.
I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. I nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga
i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych – aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i biada morzu – bo zstąpił do was diabeł, pałając wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu». A kiedy ujrzał Smok, że został strącony na ziemię, począł ścigać Niewiastę, która porodziła Mężczyznę. I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, by na pustynię leciała na swoje miejsce, gdzie jest żywiona przez czas
i czasy, i połowę czasu, z dala od Węża. A Wąż za Niewiastą wypuścił z gardzieli wodę jak rzekę, żeby ją rzeka uniosła. Lecz ziemia przyszła z pomocą Niewieście
i otworzyła ziemia swą gardziel, i pochłonęła rzekę, którą Smok ze swej gardzieli wypuścił. I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.
I stanął na piasku [nad brzegiem] morza.

Kult Świętego Michała Archanioła

istniał już w starożytności chrześcijańskiej; świadczy o tym wiele dowodów liturgicznych. Znacznie później pojawił się kult oddawany na Górze Gargano koło Siponte w południowej Italii, gdzie miał się. zjawić Św. Michał Archanioł. Cześć ta miała początkowo charakter lokalny, później jednak została rozszerzona na cały Kościół – w dniu 8 maja. Z czasem Jego imię. weszło do liturgii mszalnej, przy poświęceniu kadzidła i w liturgii pogrzebowej.

Święty Michał Archanioł ukazał się także za czasów Św. Grzegorza Wielkiego, papieża, w Rzymie podczas procesji przebłagalnej odprawianej na zamku zwanym odtąd Zamkiem świętego Anioła, i włożył miecz do pochwy na znak, że Bóg odwróci srożący się gniew od ludu rzymskiego. Odtąd dżuma ustała.

Kościół Rzymski czcił św. Michała zawsze dnia 29 września. W czasie ostatniej reformy Kalendarza Rzymskiego, w tym dniu dołączył Kościół także do czci liturgicznej świętych archaniołów Rafała i Gabriela.

Patron

Święty Michał Archanioł czczony jest jako Patron i protektor Kościoła świętego; zwycięski obrońca w walce z szatanem, z jego pokusami i mocami piekielnymi. Kościół Wschodni czci go także jako patrona chorych.

Jest patronem:

  • państw: Cesarstwa Rzymskiego, Anglii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Węgier, Rusi Kijowskiej
  • miast: Amsterdamu, Łańcuta, Bartoszyc, Kijowa, Brukseli, Archangielska, Dumfriesu, Mszany Dolnej, Białej Podlaskiej, Sanoka, Żagania, Strzelina
  • w Polsce: Małopolski, diecezji łomżyńskiej (istnieje ruch Czcicieli św. Michała Archanioła i Rycerstwo św. Michała Archanioła) i Płońska
  • mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy, szlifierzy, złotników, żołnierzy, policjantów, a także dobrej śmierci

Sługa Boży ks. Bronisław Markiewicz pod Jego imieniem założył dwa zgromadzenia zakonne: męski i żeński, którym zlecił wychowanie młodzieży, zwłaszcza opuszczonej i sierot (Księża Michalici i Siostry Michalitki).

W Polsce pod jego imieniem wybudowano ponad 300 kościołów. Imię Michał nosili polscy królowie, biskupi, szlachta i lud. Do ostatnich lat było to imię powszechnie używane. Dzisiaj ponownie imię św. Michała nadaje się coraz częściej na chrzcie świętym. Od tego imienia wzięło swoją nazwę aż 222 miejscowości w Polsce.

Sanktuaria

Siedem głównych sanktuariów związanych z Michałem Archaniołem tworzy na mapie Europy tajemniczą linię. Łączy ona Irlandię z Izraelem i według legendy jest śladem po uderzeniu miecza, którym najpotężniejszy z archaniołów strącił szatana do piekła.Przecina ona niemal cały kontynent – od niegościnnego wybrzeża Irlandii, przez brytyjską Kornwalię, Kanał La Manche i alpejskie szczyty, aż do słonecznego wybrzeża Morza Śródziemnego.

Tworzy ją siedem sanktuariów, położonych w sześciu krajach:

  • Skellig Michael (Irlandia, średniowieczny klasztor z ok. VII w.n.e, tutaj Święty objawił się św. Patrykowi, by pomóc mu w oswobodzeniu tego kraju od demonów.)
  • St Michel’s Mount (Wielka Brytania, skalista wyspa była od wczesnego średniowiecza ośrodkiem religijnym, a dokładnie od czasu pojawienia się Archanioła Michała w V wieku n.e.).
  • Mount Saint Michel (Francja, w 709 roku archanioł objawił się św. bp. Aubertowi, namawiając go, by zbudował kościół na skale. Następnie w to miejsce w 966 roku sprowadzono Benedyktynów, którzy mieli rozwijać i umacniać kult św. Michała.).
  • Sacra di San Michele (Włochy, opactwo benedyktynów założenie datuje się między 966 a 1003 rokiem.)
  • Góra Gargano (Włochy, sanktuarium powstałe w z pozoru niedostępnej jaskini,  powstało ok. 490 roku, kiedy archanioł objawił się po raz pierwszy biskupowi Siponto – świętemu Lorenzo Maloriano).
  • Wyspa Symi (Grecja, klasztor – monastyr Panormitis. Świątynię wzniesiono w tym miejscu już w XIV w. n.e,  ale została ona zniszczona w połowie XVIII wieku i ponownie odbudowana w 1783 roku. W klasztorze znajduje się3 metrowa ikona Świętego).
  • Góra Karmel (Izrael, sanktuarium karmelitańskie zwane popularnie Stella Maris. Początki historii sięgają XIII w. n.e. To miejsce otoczone jest kultem już od starożytności, jednak jako sanktuarium chrześcijańskie i katolickie zaczęło funkcjonować w XII wieku).

Choć miejsca te dzielą setki kilometrów, trzy z nich – Mount Saint Michel, Sacra di San Michele i Góra Gargano – położone są względem siebie dokładnie w takiej samej odległości. Wszystkie siedem punktów tworzy na mapie niemal idealną linię prostą.

Śladem świętych

Mocy św. Michała doświadczyło na przestrzeni wieków wielu świętych. W 1224 r. św. Franciszek z Asyżu podczas postu ku czci archanioła (który praktykował od 14 sierpnia do 29 września) otrzymał stygmaty od serafina, którym według komentatorów franciszkańskich był właśnie św. Michał.

Wysłannika niebieskiego widziała także św. Faustyna, która pod datą 29 września 1936 r. napisała: „W dzień św. Michała Archanioła widziałam tego wodza przy sobie, który mi powiedział te słowa: »Zlecił mi Pan, abym miał o tobie szczególne staranie. Wiedz, że jesteś nienawidzona przez zło, ale nie lękaj się. Któż jak Bóg!«. I znikł. Jednak czuję jego obecność i pomoc” (Dz. 706).

Również ojciec Pio, który szczególnie był nienawidzony przez diabła, wzywał na ratunek św. Michała. Zwyczajem kapucyna było także pytać przychodzących do niego wiernych, czy byli już w nieodległym sanktuarium na górze Gargano. Jeśli odpowiedź była przecząca, zakonnik zachęcał do nawiedzenia Mont Sant’Angelo oraz do modlitwy.  „Idźcie pozdrowić św. Michała” – mawiał o. Pio.